*آقای عظیمی با تبریک به شما برای این دستاورد، چگونه موفق به عضویت در فدراسیون جهانی مختراعان در سوئیس شدید؟

در ابتدا باید تاکید کنم که همین یک اختراع این دستاورد را برای من به همراه نداشته بلکه سیستم امتیازدهی این فدراسیون بعد از ثبت چندین اختراع توسط هر فرد و به حد نصاب رسیدن امتیاز، عضو این فدراسیون می شود. بنده نیز با کمک همکارانم و البته با تاثیر بسیاری که اختراع آخر ما یعنی ماسک بیولوژیکی مبتنی بر فناوری نانو داشت توسط فدراسیون جهانی مخترعان سوئیس حائز عضویت شناخته شدیم.

*در خصوص این ماسک بیولوژیکی و قابلیت های آن بگویید

ما در میانه پاندمی کرونا و به خاطر کمبود ماسک هایی که شاخصه های محافظتی لازم را داشت به فکر تولید چنن ماسکی افتادیم که سطح محافظت را حتی از ماسک های n94 و n95 نیز بالاتر ببرد. این ماسک هایی که ما تولید کرده ایم با ترکیبات خاصی که دارد می تواند در مقابل ریزگردها محافظت 99.7 درصد و در مقابل میکروب ها نیز محافظت 95.7 درصدی را به ارمغان می آورد. نکته مثبت دیگر اینجاست که این ماسک ها با الیاف گیاهی تولید می شود که به این ترتیب دوستدار محیط زیست نیز هست و قابلیت شستشوهای پیاپی را دارد و بعد از شستشو نیز قابلیت های محافظتی خود را از دست نمی دهد.

*چه برنامه هایی برای تولید انبوده این ماسک ها و رساندن آن به دست عموم مردم دارید؟

ما مدت هاست که مشغول مذاکره با مراکز حوزه فناوری در کشور هستیم تا بتوانیم دانش تولید این محصول را به شرکت مناسبی داده تا بتوانیم تولید انبوه ان را آغاز کنیم. با توجه به قابلیت هایی که در خصوص آن توضیح دادم مخصوصا قابلیت شستشوی چند باره آن، امید زیادی داریم تا عموم جامعه نیز بتواند آن را تهیه کرده و از قابلیت های محافظتی آن استفاده کنند.

*به عنوان پژوهشگر پسادکتری و اکنون عضو فدراسیون جهانی مخترعان،شانس بالایی برای ادامه فعالیت در کشورهای توسعه یافته داشته و دارید. چه شده که تاکنون فعالیت در ایران را ترجیح داده اید؟

من از دو جنبه می توانم به این سوال پاسخ دهم. مسلما عرق ملی و اینکه دوست دارم به کشور و مردم خودم خدمت کنم در قلب و ذهنم همیشه وجود داشته اما این امری اجتناب ناپذیر است که هر فردی اگر ببیند در کشور دیگر فضا برای فعالیت او فراهم است می تواند در آن کشور به فعالیت ادامه بدهد. اما این امید در من و دیگر همکارانم هنوز وجود دارد که شرایط فراهم شود تا در محیط بهتری بتوانیم در کشور خودمان کار کنیم. اما مسلما نقاط ضعف های زیادی هست که کار را برای ما دشوار می کند.

*اصلی ترین دغدغه شما در اختراع و فعالیت های پژوهشی پیرامون آن چیست؟

یکی از آزاردهنده ترین رویکردها در کشور در خصوص فعالیت های پژوهشی و مخصوصا اختراع شکل خاص حمایتی است. در تمامی کشورهای پیشرفته و حتی در حال توسعه جهان، وقتی یک فرد یا گروهی بخواهد روی یک پروژه علمی و یا یک اختراع فعالیت کند،حمایت معنوی و مالی از آن ها قبل از شروع کار اصلی و در حین انجام کار صورت می گیرد؛ اما در ایران قضیه برعکس است و بسیاری از مراکز حمایتی حوزه فناوری تا زمانی که شما کار خود را به ثمر نرسانده اید از شما حمایت خاصی انجام نمی دهند. در ایران یک فرد باید چه در زمینه ایده پردازی و چه در زمان فراهم آوردن مواد اولیه و چه در زمان انجام کار، با هزینه شخصی کار را پیش ببرد و امید داشته باشد وقتی کار به انجام رسید و محصول شُسته و رُفته آن خلق شد، در آن زمان از او حمایت بشود. این باعث می شود بسیاری از پژوهشگران و مخترعان که توانایی مالی لازم را ندارند نتوانند ایده های خود را حتی شروع کنند و این سبب می شود بسیاری از آن ها به کشورهایی بروند که آمادگی دارند تمامی امکانات را برای آنها قبل از شروع کار و در حین انجام کار فراهم کنند. این معضل باید در ایران هر چه زودتر حل شود اگر می خواهیم شاهد فرار مغزها نباشیم و کشور پویایی از لحاظ فناوری داشته باشیم.